Anksiyete Belirtileri: Zihnin ve Bedenin Sessiz Çığlıkları

-


 Anksiyete sadece “kendini biraz endişeli hissetmek” değildir. Bazen hiç ummadığın bir anda gelir, nefesini hızlandırır, kalbini çarptırır, hatta bedenine ağrılar yükler.

Çoğu zaman fark edilmez. Çünkü kaygı, çoğu insanda sessizce yaşanır.


Peki anksiyete nasıl kendini belli eder? İşte zihnini ve bedenini yoklayan bazı yaygın belirtiler:





🧠 

Zihinsel Belirtiler



  • Sürekli endişe hali: Günlük olaylar hakkında durmaksızın düşünme
  • Felaketleştirme eğilimi: En kötü senaryoyu düşünmek
  • Odaklanma zorluğu: Zihnin sürekli “meşgul” olması
  • Karar verememe: Basit konularda bile kararsızlık yaşama
  • Gerginlik hissi: Sürekli bir şey olacakmış gibi yaşamak



“Zihnim hiç susmuyor” diyorsan, yalnız değilsin.





🫀 

Fiziksel Belirtiler



  • Kalp çarpıntısı
  • Nefes darlığı ya da sık sık iç çekme
  • Kas gerginliği, özellikle omuz ve boyun bölgesinde
  • Baş dönmesi, mide bulantısı
  • Sık idrara çıkma ya da mide problemleri (hassas bağırsak)
  • Terleme, titreme ya da ellerde uyuşma hissi






💬 

Davranışsal Belirtiler



  • Sosyal ortamlardan kaçınma
  • Aşırı internet araması: “Neden böyle hissediyorum?”, “Anksiyete geçer mi?”
  • Uykuya dalmakta zorlanma ya da gece uyanma
  • Aşırı yorgunluk veya enerji düşüklüğü
  • Günlük işlerden kaçınma ya da erteleme






🕊️ Anksiyete Varsa Ne Olur?



Anksiyete bir düşman değildir. Zihninin sana bir şeylerin ağır geldiğini anlatma şeklidir. Belirtilerini tanımak, iyileşme yolculuğunun ilk adımıdır. Çünkü kendine “ne oluyor” diye sorabildiğin an, dönüşüm başlar.


Kendine şu soruyu sorabilirsin:

“Şu an neye ihtiyacım var?”


Bazen sadece bunu fark etmek bile içsel fırtınayı dindirebilir.





📌 Unutma:



Herkesin anksiyete deneyimi farklıdır. Ama senin yaşadıkların geçersiz değil.

Bu yazı sana kendini tanımada bir adım olabilir.

Kendine nazik ol. Bu bir yolculuk. Ve sen o yolculuktasın.


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bir kaygı hali

-
Resim
Bu yazıları yazarken amacım, tek olmadığınızı bilmeniz. Sizi anlayamayan insanların yanında, sizinle aynı şeyleri yaşayan başka insanların da olduğunu fark etmeniz. Parmağınıza küçücük bir iğne battığında bile, o acının sizi nerelere götürdüğünü biliyorum. Yüksek bir ses duyduğunuzda kulaklarınızın nasıl tıkandığını… Nefes almak isterken alamamayı, kalbinizin nasıl sıkıştığını… O kaygı geldiğinde, gözlerinizdeki korkuyu… Anksiyete seviyenizi bilmiyorum ama benim kaygılarım uç noktalarda olmasa bile uçlara çok yakındı. Eğer yazdıklarımı okurken sıkılıyorsanız, “çözüme gel” diyebilirsiniz. Ama ben yaşadıklarımı anlatıyorum çünkü biliyorum ki, siz de “Acaba benimki kaygı bozukluğu mu, yoksa fiziksel bir hastalık mı?” diye soruyorsunuz. Ve bu ayırımı yapmak kolay değil. Kaygı bozukluğuna panik atak eşlik edebilir. Kriz geldiğinde ne yapacağınızı bilemezsiniz. Vücudunuz kasılır, sonra titremeye başlar. Bazen bir kişi, bazen bir grup insan, bazen de çok sevdiğiniz bir sahil bile sizi daralta...
Devamı

Anksiyetede İyileşmek Bir Yolculuk – Sen Yoldasın

-
Resim
  Bazen sadece nefes alıyor olmak bile bir mücadele gibi gelebilir. Geceleri sessizlik büyür, kalbinin çarpıntısı sana bile fazla gelir. İşte bu yazıda, kendi iyileşme sürecimin içinden geçerken hissettiklerimi paylaşıyorum. Eğer sen de zaman zaman “geçmeyecek” diyorsan bil ki yalnız değilsin. Çünkü iyileşmek bir yolculuk — ve sen yoldasın. Bazen iyileşmek kelimesi bile ağır gelir insana. Çünkü iyileşmenin içinde umut vardır ama o an insan sadece ağırlık hisseder. Kalbin deli gibi çarpar, ellerin titrer, gözlerin dolu doludur ama dökülmez. Kimseyle konuşmak istemezsin ama biri “Nasılsın?” dese, gözyaşların hazır bekliyordur. Ben de oradaydım. Gece olur, sessizlikte düşünceler sesini yükseltir. Kendini sorgularsın. “Ben neden böyleyim?”, “Normal insanlar gibi olamayacak mıyım?”, “Geçmeyecek mi bu?” Ve sonra bir sabah… yine kalbin sıkışır, ama bu defa bir cümle aklında yankılanır: “İyileşmek bir yolculuk. Ve ben yoldayım.” Bunu fark ettiğimde anladım… Bir günde ol...
Devamı

Anksiyete ile İlk Tanışmam – Sessizce Başlayan Bir Şeydi

-
Resim
Bugün… İçimde taşıdığım bir duyguyu ilk kez kelimelere dökmeye çalışıyorum. Belki de sadece kendim için yazıyorum. Belki de benim gibi hisseden birileri için… Anksiyetenin adını öğrenmeden önce onu çoktan tanımıştım aslında. Ama o zamana kadar, sadece biraz “garip hissetmek” sanıyordum. Her şey normal görünüyordu dışarıdan. Hatta çoğu zaman gülüyordum, konuşuyordum, işimi gücümü yapıyordum. Ama içimde bir yerde, hep tetikte bir şey vardı. Zihnim durmuyordu. Bazen hiçbir şey yokken bile, içim birden daralıyordu. En çok da akşamları… Akşam olunca, sanki gün ışığıyla birlikte cesaretim de çekiliyordu içimden. Ortalık sessizleştiğinde içimdeki sesler daha çok konuşmaya başlıyordu. O sıkışma hissi tam o zamanlarda başlıyordu. Derin bir nefes bile almak zor geliyordu bazen. Bir süre tutuyordum kendimi. “Geçer şimdi” diyordum. Ama geçmiyordu. Gözlerimden yaşlar akmaya başlıyordu, sonra bütün vücudum titriyordu. Bildiğin gibi değil, ellerim, kollarım, bacaklarım sanki başka ...
Devamı