ü content='JMMgSJoVq0FBZTXfki4n0O_5CWFCj90ysXjYsNR5N8A' name='google-site-verification'/> content='JMMgSJoVq0FBZTXfki4n0O_5CWFCj9OysXjYsNR5N8A' name='google-site-verification'/> "width=device-width,initial-scale=1.0,minimum-scale=1.0,maximum-scale=1.0" : "width=1100"' name='viewport'/> Kaygılı hayat günlüğüm: Anksiyete ile İlk Tanışmam – Sessizce Başlayan Bir Şeydi

Sayfalar

29 Haziran 2025 Pazar

Anksiyete ile İlk Tanışmam – Sessizce Başlayan Bir Şeydi


Bugün… İçimde taşıdığım bir duyguyu ilk kez kelimelere dökmeye çalışıyorum. Belki de sadece kendim için yazıyorum. Belki de benim gibi hisseden birileri için…


Anksiyetenin adını öğrenmeden önce onu çoktan tanımıştım aslında.

Ama o zamana kadar, sadece biraz “garip hissetmek” sanıyordum.


Her şey normal görünüyordu dışarıdan. Hatta çoğu zaman gülüyordum, konuşuyordum, işimi gücümü yapıyordum. Ama içimde bir yerde, hep tetikte bir şey vardı.

Zihnim durmuyordu. Bazen hiçbir şey yokken bile, içim birden daralıyordu.




En çok da akşamları…


Akşam olunca, sanki gün ışığıyla birlikte cesaretim de çekiliyordu içimden. Ortalık sessizleştiğinde içimdeki sesler daha çok konuşmaya başlıyordu.

O sıkışma hissi tam o zamanlarda başlıyordu.

Derin bir nefes bile almak zor geliyordu bazen.


Bir süre tutuyordum kendimi. “Geçer şimdi” diyordum. Ama geçmiyordu.

Gözlerimden yaşlar akmaya başlıyordu, sonra bütün vücudum titriyordu.

Bildiğin gibi değil, ellerim, kollarım, bacaklarım sanki başka birininmiş gibi titriyordu. Ağlıyordum ama ağlamaktan da çok, sanki içimde bir şey kırılıyordu.

Ve ben o anlarda kendimi tanımıyordum.




İşte o zaman fark ettim. Bu sadece geçici bir duygu değil. Bu bir sinyal.

O kadar bastırmışım, o kadar susmuşum ki…

Vücut konuşmaya başlamış.


Sonra bu duygunun bir adı olduğunu öğrendim: anksiyete.

Ve bilmek bana iyi geldi. En azından artık bir adı vardı.

Ben buna “zayıflık” demeyi bıraktım. Bu bir alarm gibiydi.

“Ben buradayım, fark et beni” diyen bir iç ses belki de.




Şimdi buradayım.

Yazıyorum çünkü kendime de, başkasına da şunu söylemek istiyorum:

Bu duygular utanılacak şeyler değil.

Ve yalnız değiliz.


Bu blog da bunun için var.

Anlatmak, paylaşmak, iyileşmek için.


1 yorum:

  1. Süreçteki tüm duygularınızı şeffaf ve içtenlikle paylaşımlarınız için teşekkür ederim. Yazılarınızın devamını bekliyorum. Saygılarımla

    YanıtlaSil

Atak Geldiğinde Ne Yapmalıyım? – Yalnız Değilsin

  Bu yazımda, panik ya da anksiyete atağı sırasında neler yapabileceğinizi adım adım anlatıyorum. Unutmayın, bu geçici bir dalga ve birlikt...