Kaygılı hayat günlüğüm

 Bastırdığın her duygu, bedeninde başka bir yolla kendini anlatmaya çalışır… “Anksiyete, benim ‘hayır’ diyemediğim yerde, bedenimin ‘sen yapamazsan ben yaptırırım’ demesidir.” Bu cümleyle başladı fark edişim. Çünkü çoğu zaman “evet” derken içimden bir ses sessizce hayır diyordu. Ama ben duymuyordum. Zihnim susuyordu, bedenim konuşuyordu. Anksiyete çoğu zaman zihinsel bir durum olarak görülür ama aslında bedenin de dahil olduğu, çok katmanlı bir deneyimdir. Bastırdığın duygular, görmezden geldiğin ihtiyaçlar, sürekli güçlü görünme çabası… Hepsi birikir. Ve bir gün, “yapamazsan ben yaptırırım” dercesine bedenin tepki vermeye başlar. 🧠  İç Sesin Sustukça, Bedenin Konuşur – Karın ağrıları, – Kalp çarpıntıları, – Nefes darlığı, – Uykusuzluk, yorgunluk… Tüm bunlar sadece “fiziksel semptomlar” değildir. Bazen de bastırılan duyguların dışavurumudur. Zihnin “sus” dediği her şeye bedenin “konuş” deme biçimi. ✨ Şefkatli Farkındalık: Kendine Alan Açmak Anksiye...

  Hayatımın büyük bir bölümünde içimde bir fırtına taşıyordum. Anksiyete, ne zaman ne yapacağımı bilen bir kontrol manyağına dönüşmeme neden olmuştu. Her şeyi kontrol etmeye çalıştıkça, aslında daha çok kaygı üretiyordum. Günlük planlar, “ya olursa” senaryoları, en kötü ihtimallere karşı hazırlıklar… Hepsi beni tüketiyordu. Bir gün, yorgunluktan pes ettiğimde anladım: Kontrol etmeye çalıştığım şey aslında kendim değildim, belirsizlikti. Ama belirsizlik, doğası gereği kontrol edilemezdi. İşte o zaman çözülmeye başladım. Direnmeyi bıraktığımda, hafiflemeye başladım. Anksiyetenin Kontrolü Ele Aldığı Günler Uzun süre boyunca sabahları boğazımda bir düğümle uyandım. Kalbim sebepsizce çarparken, kafamın içinde binlerce senaryo dönüp duruyordu. Hemen hemen her şeyin kontrolümde olması gerektiğine inandım: • Yarın ne giyeceğim • Kiminle ne konuşacağım • Hangi durumda nasıl hissedeceğim • Hatta… kötü bir şey olursa ona karşı nasıl hazır olacağım Ama anksiyete, kontrol etmeye çalı...

  Anksiyeteyle uzun zamandır iç içeyim. Bazen bir gölge gibi sessizce peşimde, bazen fırtına gibi üzerimde… Zamanla fark ettim ki bazı durumlar beni daha fazla tetikliyor. Bu yazıyı, hem kendime hem sana bir hatırlatma olsun diye yazıyorum: “Bunları fark edince, baş etmek daha kolay oluyor.” 🕰️  Belirsizlik Ne olacağını bilmemek… En çok bu beni tetikliyor. Bir karar beklerken, sonuçlar belirsizken, zihnim hemen “ya şöyle olursa” oyununa başlıyor. 👉 Ne yapıyorum? Belirsizliği kabullenmeyi öğrenmeye çalışıyorum. “Kontrol edemediklerim var ve bu normal” cümlesini sık sık kendime hatırlatıyorum. 🗣️  Eleştiri ve Beklentiler Biri beni eleştirdiğinde ya da birinin benden yüksek beklentileri olduğunu hissettiğimde, içimdeki “yetersizlik” duygusu devreye giriyor. 👉 Ne yapıyorum? Kendime dönüyorum: “Elimden gelenin en iyisini yapıyorum.” Ve kendimi başkalarının onayına değil, kendi içsel değerime göre değerlendirmeye çalışıyorum. 🛑  Kalabalık ...

  Anksiyete ile savaşmayı bırak. Onu anlamaya başla. Kendini sürekli tetikte, yorgun, huzursuz ve açıklayamadığın bir baskı altında mı hissediyorsun? Anksiyete bazen bir çığlık gibi gelir, bazen de içten içe yankılanan sessiz bir fısıltıdır. Ve çoğumuz bu hisle savaşmaya çalışırız. Ama belki de yapmamız gereken ilk şey, onunla savaşmayı bırakmaktır. 🌿 Direnmek Neyi Değiştirir? Anksiyete geldiğinde onu itmeye, bastırmaya veya yok saymaya çalışmak aslında onun etkisini artırır. Direnmek, zihni daha da gergin bir hale getirir. Bir şeyi yok saydıkça o büyür, içten içe bizi ele geçirir. Bu yüzden ilk adım: Direnme. Kabul et. “Bugün anksiyetem var. Ve bu şu anki gerçeğim. Bu duygunun var olmasına izin veriyorum.” Kabul etmek, pes etmek değil. Kabul etmek, kontrol etme zorunluluğunu bırakmak demektir. 🪷 Anksiyeteyi Tanımak Her duygunun bize anlattığı bir şey vardır. Anksiyete de dahil. Belki yavaşlamaya ihtiyacımız olduğunu söylüyordur. Belki bir şeylerin biz...